مصالح ساختمانی به همراه معرفی چند نمونه

مصالح ساختمانی به هر ماده ای گفته می شود که برای اهداف ساختمانی استفاده می شود مانند مصالح ساختمانی. چوب، سیمان، سنگدانه ها، فلزات، آجر، بتن، خاک رس رایج ترین نوع مصالح ساختمانی مورد استفاده در ساخت و ساز هستند. انتخاب اینها بر اساس مقرون به صرفه بودن آنها برای پروژه های ساختمانی است. بسیاری از مواد طبیعی مانند خاک رس، ماسه، چوب و سنگ، حتی شاخه ها و برگ ها برای ساختن ساختمان ها استفاده شده اند. جدای از مواد طبیعی، بسیاری از محصولات ساخت بشر در حال استفاده هستند، برخی بیشتر و برخی کمتر مصنوعی. تولید مصالح ساختمانی در بسیاری از کشورها صنعت تاسیس شده است و استفاده از این مواد معمولاً به مشاغل خاص مانند نجاری، لوله کشی، سقف سازی و عایق کاری تقسیم می شود. در ادامه به تشریح چند نمونه از این موارد می پردازیم.

انواع مصالح ساختمانی مورد استفاده در ساخت و ساز

1. مصالح ساختمانی طبیعی
مصالح ساختمانی را می توان به طور کلی به دو منبع طبیعی و مصنوعی طبقه بندی کرد. مواد طبیعی آنهایی هستند که فرآوری نشده یا حداقل توسط صنعت فرآوری شده اند، مانند چوب یا شیشه. مواد مصنوعی در محیط‌های صنعتی پس از دستکاری‌های بسیار انسانی مانند پلاستیک و رنگ‌های مبتنی بر نفت ساخته می‌شوند. هر دو کاربرد خود را دارند. گل، سنگ و گیاهان فیبری، به غیر از چادرهای ساخته شده از مواد انعطاف پذیر مانند پارچه یا پوست، اساسی ترین مواد هستند. مردم در سراسر جهان از این سه ماده برای ایجاد خانه هایی متناسب با شرایط آب و هوایی محلی خود استفاده کرده اند. به طور کلی از سنگ و/یا قلم مو به عنوان اجزای اصلی سازه در این ساختمان ها استفاده می شود، در حالی که از گل برای پرکردن فضای بین آنها استفاده می شود که به عنوان نوعی بتن و عایق عمل می کند. یک مثال اساسی این است که چوب و داوب بیشتر به عنوان مسکن دائمی در کشورهای گرمسیری یا به عنوان سازه های تابستانی توسط مردمان شمال باستان استفاده می شود. 

2. پارچه
این چادر در گذشته محل انتخاب گروه های عشایری در سراسر جهان بود. دو نوع معروف عبارتند از تیپی مخروطی و یورت دایره ای. با توسعه معماری کششی و پارچه های مصنوعی به عنوان یک تکنیک اصلی ساخت و ساز احیا شده است. ساختمان‌های مدرن می‌توانند از مواد منعطف مانند غشاهای پارچه‌ای ساخته شوند و توسط سیستمی از کابل‌های فولادی یا داخلی (فشار هوا) پشتیبانی شوند.

3. گل و رس
میزان استفاده از هر ماده منجر به سبک های متفاوتی از ساختمان ها می شود. عامل تعیین کننده معمولاً با کیفیت خاک مورد استفاده مرتبط است. مقادیر بیشتر خاک رس معمولاً به معنای استفاده از سبک لپه/خشتی است، در حالی که خاک رسی کم معمولاً با ساختمان چمنزار همراه است. سایر مواد اصلی شامل کم و بیش ماسه/شن و کاه/علف است. رمد ارت هم یک برداشت قدیمی و هم جدیدتر در ایجاد دیوار است که زمانی با فشرده کردن خاک های رسی بین تخته ها با دست ساخته می شد، اکنون از کمپرسورهای بادی مکانیکی و بادی استفاده می شود. خاک و به خصوص خاک رس جرم حرارتی خوبی است. در حفظ درجه حرارت در سطح ثابت بسیار خوب است. خانه هایی که با خاک ساخته شده اند در گرمای تابستان به طور طبیعی خنک و در هوای سرد گرم هستند.

خاک رس گرما یا سرما را در خود نگه می دارد و مانند سنگ آن را در یک دوره زمانی آزاد می کند. دیوارهای خاکی به آرامی دما را تغییر می دهند، بنابراین افزایش یا کاهش مصنوعی دما می تواند از منابع بیشتری نسبت به خانه های چوبی استفاده کند، اما گرما/خنکی برای مدت طولانی تری باقی می ماند. مردمی که عمدتاً با خاک و خشت مانند لپه، خاکشیر و خشت می‌ساختند، خانه‌هایی را به وجود آوردند که قرن‌ها در اروپای غربی و شمالی و همچنین سایر نقاط جهان ساخته شده‌اند، و همچنان ساخته می‌شوند، هرچند در خانه‌های کوچک‌تر. مقیاس برخی از این ساختمان ها برای صدها سال قابل سکونت باقی مانده اند.

4. سنگ
سازه های سنگی تا زمانی که تاریخ به یاد می آورد وجود داشته است. این طولانی ترین مصالح ساختمانی موجود است و معمولاً به راحتی در دسترس است. انواع مختلفی از سنگ در سراسر جهان وجود دارد که همگی با ویژگی های متفاوتی که آنها را برای استفاده های خاص بهتر یا بدتر می کند. سنگ یک ماده بسیار متراکم است، بنابراین محافظت زیادی نیز می کند، اشکال اصلی آن به عنوان یک ماده، وزن و ناهنجاری آن است. چگالی انرژی آن نیز یک نقطه ضعف بزرگ در نظر گرفته می شود، زیرا گرم نگه داشتن سنگ بدون استفاده از مقادیر زیادی از منابع گرمایشی دشوار است.

دیوارهای سنگ خشک از زمانی ساخته شده اند که انسان ها سنگی را روی سنگ دیگری گذاشته اند. در نهایت از اشکال مختلف ملات برای نگه داشتن سنگ ها در کنار هم استفاده شد که امروزه رایج ترین آنها سیمان است. برای مثال، ارتفاعات پر از گرانیت پارک ملی دارت مور، بریتانیا، منابع زیادی را برای مهاجران اولیه فراهم کرد. کلبه‌های دایره‌ای شکل از سنگ‌های گرانیتی سست در دوران نوسنگی و اوایل عصر برنز ساخته شده‌اند و بقایای حدود 5000 نفر هنوز هم امروزه قابل مشاهده است.

استفاده از گرانیت در طول دوره قرون وسطی (نگاه کنید به خانه بلند Dartmoor) و در دوران مدرن ادامه یافت. تخته سنگ نوع دیگری از سنگ است که معمولاً به عنوان مصالح سقف در انگلستان و سایر نقاط جهان که در آن یافت می شود استفاده می شود. ساختمان‌های عمدتاً سنگی را می‌توان در اکثر شهرهای بزرگ مشاهده کرد، برخی از تمدن‌ها که تماماً با سنگ ساخته شده‌اند مانند اهرام مصر، اهرام آزتک و بقایای تمدن اینکاها.

نکاتی درباره رگ در بدن انسان

بدن انسان حاوی میلیون ها رگ است! برخی از آنها آنقدر کوچک هستند که با چشم غیر مسلح دیده نمی شوند. دیگران حتی نام ندارند. با این حال، هر یک از آنها نقش بسیار مهمی دارند. به بیان ساده، بدون آنها، بدن ما از کار نخواهد افتاد. به عبارت دیگر، بدون رگ، زندگی وجود نخواهد داشت!

به همین دلیل، محافظت از این اجزای حیاتی بسیار مهم است. برای انجام این کار، داشتن درک خوبی از نحوه عملکرد سیاهرگ ها و نقش آنها در بدن انسان مهم است. با در نظر گرفتن این موضوع، بیایید وارد آن شویم و نگاهی دقیق تر بیندازیم…

وریدها و شریان ها چگونه با هم کار می کنند؟

سیستم گردش خون ما در حقیقت فوق العاده پیچیده است، اما برای اینکه توضیح دادن آسان تر باشد، می توان آن را به دو بخش اصلی تقسیم کرد. آنها ورید و شریان هستند.

وظیفه اصلی شریان ها انتقال خون بسیار اکسیژن و غنی از مواد مغذی از قلب و توزیع آن به بقیه بدن است. از سوی دیگر، وریدها برای پمپاژ خون بسیار مورد نیاز به قلب استفاده می شوند.

بنابراین به طور خلاصه، شریان ها خون را از قلب دور می کنند در حالی که وریدها خون را به قلب برمی گرداند.

در حالی که گرانش طبیعی کار انتقال خون را از قلب به سمت بدن آسان می‌کند، سیاهرگ‌ها با کار دشوارتری روبرو هستند که مجبور به سرپیچی از گرانش برای بازگرداندن خون به قلب هستند. به این ترتیب، همه وریدها - صرف نظر از اندازه آنها - شامل اجزای تشکیل دهنده هستند تا اطمینان حاصل شود که هر خونی که از آن عبور می کند، فقط به روش صحیح جریان می یابد.

رگهای سطحی و عمیق

اگر می توانستید به بدن خود نگاه کنید، می دیدید که شبکه رگ های شما در دو لایه مجزا قرار گرفته است - رگ های عمیق و سطحی. وریدهای سطحی نزدیکتر به سطح پوست قرار دارند. تعداد آنها به ده ها هزار نفر می رسد و برخی آنقدر کوچک هستند که برای مشاهده آنها به میکروسکوپ نیاز دارید.

برعکس، تعداد وریدهای عمقی کمتر است و همانطور که از نام آن پیداست در عمق بافت عضلانی قرار دارند. برای سهولت شناسایی، وریدهای عمقی تقریباً همیشه در کنار شریانی با همین نام قرار دارند. به عنوان مثال، یک ورید فمورال درست در کنار شریان فمورال قرار دارد.

هنگامی که وریدهای سطحی و عمیق سالم هستند، دارای یک دریچه یک طرفه هستند که به خون اجازه می دهد به سمت بالا به سمت قلب جریان یابد اما از جریان آن به سمت پایین جلوگیری می کند. با این حال، به دلیل ژنتیک یا عوارض سلامتی، گاهی اوقات آنها قادر به عملکرد صحیح نیستند. این می تواند مشکلاتی مانند:

لخته‌های خون - مانند لخته‌هایی که در ترومبوز وریدهای عمقی یا سطحی یا فلبیت یافت می‌شوند.
تجمع خون - مانند مواردی که در موارد نارسایی مزمن وریدی (CVI) مشاهده می شود.
رگ های خونی غیرعادی گشاد شده - مانند آنهایی که در رگ های واریسی و عنکبوتی یافت می شوند
زخم - زمانی ایجاد می شود که خون نمی تواند از طریق سیاهرگ ها حرکت کند و ساکن می ماند
همانطور که می توانید تصور کنید، در برخی موارد، مشکلات می تواند منجر به شرایط تهدید کننده زندگی شود. بنابراین، به همین دلیل، مهم است که مراقب سیستم گردش خون خود، به ویژه - رگ های خود باشید!

مراقبت از سلامت رگ ها

مراقبت از رگ‌ها چیزی نیست که زیاد درباره آن بشنوید، اما سلامت ضعیف رگ‌ها می‌تواند به دلیل تعدادی از مشکلات سلامت زمینه‌ای مانند بیماری قلبی، چاقی و دیابت باشد. بنابراین مراقبت از بدن در نهایت شما را قادر می سازد تا از رگ های خود مراقبت بهتری داشته باشید.

بنابراین عواملی مانند:

تغذیه سالم
ورزش منظم / فعال نگه داشتن و
حفظ وزن مناسب
همه به حفظ سلامت رگ کمک خواهند کرد.

به عنوان مثال، چاقی باعث ایجاد وزن اضافی بر روی پاها می شود. این به نوبه خود، فشار بیشتری را بر روی سیاهرگ‌های واقع در داخل و دریچه‌های مرتبط با آن‌ها وارد می‌کند و پمپاژ خون به اندازه کافی در برابر گرانش و بازگشت به قلب را سخت‌تر می‌کند.

نکته دیگر برای سلامت رگ ها، هیدراته ماندن است…

در حالی که هیدراته ماندن به دلایل متعددی برای سلامتی مهم است، آیا می دانستید که نوشیدن آب زیاد می تواند به جلوگیری از غلیظ شدن خون کمک کند؟

دماسنج و انواع آن

دماسنج ابزاری است که دما را اندازه گیری می کند. می تواند دمای یک جامد مانند غذا، مایعی مانند آب یا گازی مانند هوا را اندازه گیری کند. سه واحد اندازه گیری درجه حرارت رایج ترین عبارتند از: سانتیگراد، فارنهایت و کلوین.
 
مقیاس سلسیوس بخشی از سیستم متریک است. سیستم اندازه گیری متریک همچنین شامل واحدهای جرم مانند کیلوگرم و واحدهای طول مانند کیلومتر است. سیستم متریک، از جمله سلسیوس، سیستم رسمی اندازه گیری تقریباً برای همه کشورهای جهان است. بیشتر زمینه های علمی دما را با استفاده از مقیاس سانتیگراد اندازه گیری می کنند. صفر درجه سانتیگراد نقطه انجماد آب و 100 درجه سانتیگراد نقطه جوش آب است.
 
سه کشور از مقیاس درجه سانتیگراد استفاده نمی کنند. ایالات متحده، برمه و لیبریا از مقیاس فارنهایت برای اندازه گیری دما استفاده می کنند. با این حال، حتی در این کشورها، دانشمندان از مقیاس سلسیوس یا کلوین برای اندازه گیری دما استفاده می کنند. آب در دمای 32 درجه فارنهایت یخ می زند و در دمای 212 درجه فارنهایت می جوشد.
 
مقیاس کلوین توسط فیزیکدانان و دانشمندان دیگری که نیاز به ثبت دماهای بسیار دقیق دارند استفاده می شود. مقیاس کلوین تنها واحد اندازه گیری است که دما را برای «صفر مطلق»، یعنی فقدان کل انرژی گرمایی، شامل می شود. این امر مقیاس کلوین را برای دانشمندانی که دمای اجسام را در مناطق سرد فضای بیرونی محاسبه می کنند ضروری می کند. آب در 273 کلوین یخ می زند و در 373 کلوین می جوشد. ما دمای بیرون را در مقیاس کلوین نمی خوانیم زیرا از اعداد بسیار زیادی استفاده می کند - یک روز 75 درجه فارنهایت به عنوان 297 کلوین خوانده می شود!
 
انواع دماسنج
 
دماسنج مایع
مایع در هنگام گرم شدن با سرعتی منظم و قابل اندازه گیری منبسط می شود. به همین دلیل، شکل رایج دماسنج حاوی مایعی در یک لوله شیشه ای باریک است. جیوه یکی از آشناترین مواد مورد استفاده در دماسنج مایع است. مایعات دیگری مانند نفت سفید یا اتانول نیز ممکن است در این نوع دماسنج ها استفاده شود.
 
هنگامی که گرما افزایش می یابد، مایع از یک کاسه یا لامپ به ناحیه خالی منبسط می شود و از لوله بالا می رود. هنگامی که دما کاهش می یابد، مایع منقبض می شود و دوباره پایین می آید. دماسنج های مایع اغلب شامل هر دو مقیاس درجه حرارت سانتیگراد و فارنهایت هستند که در دو طرف لوله نمایش داده می شوند.
 
حداکثر دماسنج یک نوع آشنا از دماسنج مایع است. در یک دماسنج حداکثر، مایع به سمت لوله شیشه ای رانده می شود، اما وقتی دما پایین می آید، نمی تواند به راحتی سقوط کند. حداکثر دما در یک بازه زمانی تعیین شده را می توان پس از حذف دماسنج از محیط مشاهده کرد. حداکثر دماسنج معمولاً برای اندازه گیری دمای بدن افراد استفاده می شود.
 
دماسنج های مایع را می توان با توجه به نوع مایع مورد استفاده محدود کرد. به عنوان مثال، عطارد در 38.83- درجه سانتیگراد (37.89- درجه فارنهایت) جامد می شود. دماسنج های جیوه ای نمی توانند دمای زیر این نقطه را اندازه گیری کنند. الکل ها مانند اتانول در حدود 78 درجه سانتیگراد (172 درجه فارنهایت) می جوشند. نمی توان از آنها برای اندازه گیری دمای بالاتر از این نقطه استفاده کرد.
 
دماسنج های الکترونیکی
برای اندازه گیری دما بر حسب کلوین نمی توان از جیوه و دیگر دماسنج های مایع استفاده کرد. دماسنج های کلوین معمولاً دستگاه های الکتریکی هستند که می توانند تغییرات کوچک در تابش را ثبت کنند. این تغییرات قابل مشاهده نیستند و ممکن است فشار هوا را به اندازه کافی برای افزایش سطح جیوه در دماسنج مایع تغییر ندهند.
 
دماسنج های الکترونیکی با ابزاری به نام ترمیستور کار می کنند. یک ترمیستور مقاومت خود را در برابر جریان الکتریکی بر اساس دما تغییر می دهد. یک کامپیوتر مقاومت ترمیستور را اندازه گیری می کند و آن را به دمای خواندن تبدیل می کند.
 
دماسنج های دیگر
امروزه دماسنج های تخصصی برای اهداف مختلفی مورد استفاده قرار می گیرند. به عنوان مثال، یک سرماسنج دمای بسیار پایین را اندازه گیری می کند. کرایومترها برای اندازه گیری دما در فضا استفاده می شوند. پیرومترها برای اندازه گیری دماهای بسیار بالا استفاده می شوند. صنعت فولاد از پیرومتر برای اندازه گیری دمای آهن و سایر فلزات استفاده می کند.

نگاهی به صنعت بازی های کامپیوتری

صنعت بازی بدون شک یکی از مهم‌ترین و نوآورانه‌ترین بخش‌های فناوری امروز است. اهمیت آن برای فرهنگ، شبکه های اجتماعی و سرگرمی را نمی توان نادیده گرفت. اصطلاح «صنعت سرگرمی» دیگر مختص هالیوود و صنعت سینما نیست، زیرا بازی در حال حاضر یکی از فراگیرترین و الهام‌بخش‌ترین اشکال سرگرمی را برای بیش از دو میلیارد نفر در سراسر جهان فراهم می‌کند.

هیچ‌کس نمی‌توانست تصور کند وقتی با جوی‌استیک‌های پنگ در زیرزمین‌های خود به‌هم می‌رفتند و برای کسب بالاترین امتیاز Pac-Man در دهه‌های 1970 و 1980 با دوستان خود رقابت می‌کردند، صنعت بازی به چه شکلی شکوفا می‌شد. این بازی‌های ساده پایه و اساس صنعت بازی امروز و پدیده‌های فرهنگی فوری هستند. صنعت بازی امروز یک غول 200 میلیارد دلاری است که دائماً مرزهای فناوری و سرگرمی را جابجا می کند. ما نه تنها شاهد ظهور مداوم کنسول‌ها، رایانه‌های شخصی و دستگاه‌های جدیدی هستیم که ما را مستقیماً وارد بازی می‌کنند، بلکه این فرصت را داریم که برخی از بهترین گیمرهای جهان را در عرصه ورزش‌های الکترونیکی و آنلاین تماشا کنیم. پلتفرم های استریم مانند Twitch و Mixer.

جنگ های بازی امروزی تازه داغ شده است. نبرد بر سر بازی های کنسولی توسط مایکروسافت (ایکس باکس)، سونی (پلی استیشن) و نینتندو انجام می شود و گوگل به عنوان یک رقیب جدید با پلتفرم بازی مبتنی بر ابر آنها، Stadia عمل می کند. این کنسول ها با ارائه گرافیک، سرعت و قدرت پردازشی پیشرفته به گیمرها، مرزهای مطلق فناوری را در پیش می گیرند. سازندگان کنسول های سنتی، مانند مایکروسافت، شروع به رقابت با پلتفرم بازی ابری ابری ابر سری Stadia و آمازون خواهند کرد تا بازی های خود را در دسترس کسانی قرار دهند که در هر کجا با هر اتصال اینترنتی مناسبی باشند. به‌علاوه، بازی‌های رایانه‌ای دنیایی از فرصت‌ها را برای گیمرهایی باز کرده است که در هنگام بازی کردن (یا رقابت) بازی‌های مورد علاقه‌شان به دنبال سهولت استفاده و مهارت بیشتر هستند.

بهترین شرکت های بازی با مشاغل باز

ورزش مورد علاقه خود را تصویر کنید. همه ورزش‌ها، چه فوتبال، چه بسکتبال یا بیسبال، وجوه مشترک زیادی دارند: طرفداران پرشور، استادیوم‌های فروخته شده، مفسران جذاب و ورزشکاران در سطح جهانی. این موضوع در دنیای ورزش های الکترونیکی نیز صادق است. ورزشکاران ورزش های الکترونیکی اساساً حرفه خود لبرون جیمز هستند، اما به جای غوطه ور شدن در مقابل حریفان در زمین، آنها در دنیای مجازی از حریفان خود گول زنند، مانور می دهند و از آنها پیشی می گیرند. هزاران طرفدار فریاد می‌زنند تا به تیم‌هایشان که روی صحنه نشسته‌اند و برای کسب عنوان قهرمانی کلیک می‌کنند، عرصه را جمع می‌کنند، در حالی که میلیون‌ها نفر دیگر را به‌صورت آنلاین در سراسر جهان تماشا می‌کنند.

پیش بینی می شود تا سال 2020، ورزش های الکترونیکی بیش از 70 میلیون بیننده برای فینال داشته باشد. این تعداد بیننده بیشتر از فینال NBA، فینال جام NHL Stanley یا سری جهانی است. با وجود هواداران رو به رشدی که با هر ورزش حرفه ای روی زمین رقابت می کند، جای تعجب نیست که نمادهای فرهنگی و سرمایه گذاران باهوش، مانند اسطوره بسکتبال مایکل جردن، رپر دریک و مالک دالاس کابوی، جری جونز، همگی حداقل سهامی جزئی در تیم های ورزش الکترونیکی دارند.

استریم نیز موفقیت بزرگی برای صنعت بازی و گیمرها بوده است. پلتفرم‌هایی مانند Twitch و Youtube Gaming به گیمرهای فردی این فرصت را می‌دهند که بازی درون بازی خود را به صورت زنده برای مشترکین در سراسر جهان پخش کنند. این اختراع به میلیون‌ها استریمر این امکان را می‌دهد که پایگاه هوادارانی پیدا کنند، با یکدیگر تعامل داشته باشند و از مهارت‌های بازی خود کسب درآمد کنند. استریم به حدی محبوب شده است که چهار پلتفرم برتر (Twitch، Youtube Gaming، Mixer و Facebook Gaming) مجموعاً 13 میلیارد ساعت تماشا در سال 2019 به دست آوردند. موفقیت‌های مهم در صنعت استریم، مانند Tyler "Ninja" Blevins، تنها از طریق طرفداران و قراردادهای حمایتی که با اجرای یک نمایه استریم محبوب همراه است، توانسته است بیش از 10 میلیون دلار در سال به دست آورد.

رشد چشمگیر صنعت بازی به تازگی شروع شده است. بخش بازی امروزی که از ابتدایی ساده متولد شده است، آماده است تا با هر صنعت دیگری در زمینه فناوری به عنوان نوآورترین صنعت دست پیدا کند. چیزی که بازی را بسیار خاص می کند این است که نه تنها فراگیر و سرگرم کننده است، بلکه فراگیر و گسترده است. تقریباً برای هر انسانی یک بازی و روشی وجود دارد که بازی را به یکی از محبوب ترین صنایع در جهان تبدیل می کند.

بیماری ذات ریه

پنومونی یک عفونت شایع ریه است که توسط باکتری، ویروس یا قارچ ایجاد می شود. این بیماری اغلب از طریق سرفه، عطسه، لمس کردن یا حتی تنفس منتقل می‌شود و کسانی که علائمی از خود نشان نمی‌دهند نیز می‌توانند بیماری را گسترش دهند.

ذات الریه چیست؟
پنومونی یک عفونت ریه است که ممکن است توسط باکتری ها، ویروس ها یا قارچ ها ایجاد شود. عفونت باعث می شود کیسه های هوایی ریه ها (آلوئول ها) ملتهب شده و با مایع یا چرک پر شود. این می تواند اکسیژنی را که تنفس می کنید به جریان خون شما سخت کند. علائم ذات الریه می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و شامل سرفه، تب، لرز و مشکلات تنفسی باشد.

عوامل بسیاری بر میزان جدی بودن یک مورد ذات الریه تأثیر می گذارد، مانند نوع میکروب عامل عفونت ریه، سن فرد و سلامت کلی او. افرادی که بیشتر در معرض خطر هستند نوزادان و کودکان خردسال، بزرگسالان 65 سال یا بالاتر و افرادی هستند که مشکلات سلامتی دیگری دارند.

پنومونی علت اصلی بستری شدن در بیمارستان در کودکان و بزرگسالان است. اکثر موارد را می توان با موفقیت درمان کرد، اگرچه ممکن است هفته ها طول بکشد تا به طور کامل بهبود یابد. سالانه ده ها هزار نفر در ایالات متحده بر اثر ذات الریه جان خود را از دست می دهند که بیشتر آنها بزرگسالان بالای 65 سال هستند.

چه چیزی باعث ذات الریه می شود؟
ذات الریه می تواند توسط طیف گسترده ای از باکتری ها، ویروس ها و قارچ ها در هوایی که تنفس می کنیم ایجاد شود. شناسایی علت ذات الریه شما می تواند گام مهمی در دریافت درمان مناسب باشد.

بیشتر بدانید که چه چیزی باعث ذات الریه می شود.

عوامل خطر چیست؟
هر کسی ممکن است به ذات الریه مبتلا شود، اما عوامل زیادی می توانند شانس بیمار شدن و ابتلا به بیماری شدیدتر را افزایش دهند. یکی از مهمترین عوامل سن شماست. افراد 65 ساله و بالاتر در معرض خطر بیشتری هستند زیرا سیستم ایمنی بدن آنها با گذشت سالها کمتر می تواند با عفونت مبارزه کند. نوزادان و کودکان دو سال یا کمتر نیز در معرض خطر بیشتری هستند زیرا سیستم ایمنی آنها هنوز به طور کامل توسعه نیافته است.

سایر عوامل خطر را می توان به سه دسته اصلی دسته بندی کرد: شرایط پزشکی، رفتارهای بهداشتی و محیط.

با بیماری صرع بیشتر آشنا شویم

صرع یک ​​بیماری مزمن غیرواگیر مغزی است که حدود 50 میلیون نفر در سراسر جهان به آن مبتلا هستند. با تشنج‌های مکرر مشخص می‌شود که دوره‌های کوتاهی از حرکت غیرارادی است که ممکن است بخشی از بدن (جزئی) یا کل بدن را درگیر کند و گاهی اوقات با از دست دادن هوشیاری و کنترل عملکرد روده یا مثانه همراه است.

حملات تشنج در نتیجه تخلیه الکتریکی بیش از حد در گروهی از سلول های مغزی است. قسمت های مختلف مغز می تواند محل چنین ترشحاتی باشد. تشنج‌ها می‌توانند از کوتاه‌ترین کمبود توجه یا تکان‌های عضلانی تا تشنج‌های شدید و طولانی متفاوت باشند. تشنج همچنین می تواند از نظر فراوانی متفاوت باشد، از کمتر از 1 در سال تا چند بار در روز.

یک تشنج به معنای صرع نیست (بیش از 10٪ از مردم در سراسر جهان در طول زندگی خود یک تشنج دارند). صرع به داشتن دو یا چند تشنج غیرقابل تحریک تعریف می شود. صرع یکی از قدیمی ترین بیماری های شناخته شده در جهان است که تاریخ آن به 4000 سال قبل از میلاد برمی گردد. ترس، سوء تفاهم، تبعیض و انگ اجتماعی قرن ها صرع را احاطه کرده است. این ننگ امروزه در بسیاری از کشورها ادامه دارد و می تواند بر کیفیت زندگی افراد مبتلا به این بیماری و خانواده های آنها تأثیر بگذارد.

علائم و نشانه ها
ویژگی‌های تشنج متفاوت است و به این بستگی دارد که این اختلال ابتدا در کجای مغز شروع می‌شود و تا چه اندازه گسترش می‌یابد. علائم موقتی مانند از دست دادن هوشیاری یا هوشیاری و اختلال در حرکت، حس (شامل بینایی، شنوایی و چشایی)، خلق و خو یا سایر عملکردهای شناختی رخ می دهد.

افراد مبتلا به صرع معمولاً مشکلات جسمی بیشتری (مانند شکستگی و کبودی ناشی از صدمات ناشی از تشنج) و همچنین میزان بالاتری از شرایط روانی از جمله اضطراب و افسردگی دارند. به طور مشابه، خطر مرگ زودرس در افراد مبتلا به صرع تا سه برابر بیشتر از جمعیت عمومی است و بالاترین میزان مرگ و میر زودرس در کشورهای با درآمد کم و متوسط ​​و در مناطق روستایی مشاهده می شود.

بخش زیادی از علل مرگ و میر مربوط به صرع، به ویژه در کشورهای با درآمد کم و متوسط، به طور بالقوه قابل پیشگیری هستند، مانند افتادن، غرق شدن، سوختگی و تشنج های طولانی مدت.

آمار بیماری صرع
صرع بخش قابل توجهی از بار بیماری های جهان را به خود اختصاص می دهد و حدود 50 میلیون نفر در سراسر جهان به آن مبتلا هستند. نسبت تخمینی جمعیت عمومی مبتلا به صرع فعال (یعنی تشنج های مداوم یا نیاز به درمان) در یک زمان معین بین 4 تا 10 نفر در هر 1000 نفر است.

در سراسر جهان، تخمین زده می شود که سالانه پنج میلیون نفر به صرع مبتلا می شوند. در کشورهای با درآمد بالا، تخمین زده می شود که هر سال 49 نفر از هر 100000 نفر به صرع مبتلا می شوند. در کشورهای با درآمد کم و متوسط، این رقم می تواند به 139 در هر 100000 نفر برسد. بروز بیشتر آسیب های ترافیکی جاده ای؛ آسیب های مربوط به تولد؛ و تغییرات در زیرساخت های پزشکی، در دسترس بودن برنامه های بهداشتی پیشگیرانه و مراقبت های قابل دسترس. نزدیک به 80 درصد افراد مبتلا به صرع در کشورهای با درآمد کم و متوسط ​​زندگی می کنند.