صرع یک بیماری مزمن غیرواگیر مغزی است که حدود 50 میلیون نفر در سراسر جهان به آن مبتلا هستند. با تشنج‌های مکرر مشخص می‌شود که دوره‌های کوتاهی از حرکت غیرارادی است که ممکن است بخشی از بدن (جزئی) یا کل بدن را درگیر کند و گاهی اوقات با از دست دادن هوشیاری و کنترل عملکرد روده یا مثانه همراه است.
حملات تشنج در نتیجه تخلیه الکتریکی بیش از حد در گروهی از سلول های مغزی است. قسمت های مختلف مغز می تواند محل چنین ترشحاتی باشد. تشنج‌ها می‌توانند از کوتاه‌ترین کمبود توجه یا تکان‌های عضلانی تا تشنج‌های شدید و طولانی متفاوت باشند. تشنج همچنین می تواند از نظر فراوانی متفاوت باشد، از کمتر از 1 در سال تا چند بار در روز.
یک تشنج به معنای صرع نیست (بیش از 10٪ از مردم در سراسر جهان در طول زندگی خود یک تشنج دارند). صرع به داشتن دو یا چند تشنج غیرقابل تحریک تعریف می شود. صرع یکی از قدیمی ترین بیماری های شناخته شده در جهان است که تاریخ آن به 4000 سال قبل از میلاد برمی گردد. ترس، سوء تفاهم، تبعیض و انگ اجتماعی قرن ها صرع را احاطه کرده است. این ننگ امروزه در بسیاری از کشورها ادامه دارد و می تواند بر کیفیت زندگی افراد مبتلا به این بیماری و خانواده های آنها تأثیر بگذارد.
علائم و نشانه ها
ویژگی‌های تشنج متفاوت است و به این بستگی دارد که این اختلال ابتدا در کجای مغز شروع می‌شود و تا چه اندازه گسترش می‌یابد. علائم موقتی مانند از دست دادن هوشیاری یا هوشیاری و اختلال در حرکت، حس (شامل بینایی، شنوایی و چشایی)، خلق و خو یا سایر عملکردهای شناختی رخ می دهد.
افراد مبتلا به صرع معمولاً مشکلات جسمی بیشتری (مانند شکستگی و کبودی ناشی از صدمات ناشی از تشنج) و همچنین میزان بالاتری از شرایط روانی از جمله اضطراب و افسردگی دارند. به طور مشابه، خطر مرگ زودرس در افراد مبتلا به صرع تا سه برابر بیشتر از جمعیت عمومی است و بالاترین میزان مرگ و میر زودرس در کشورهای با درآمد کم و متوسط و در مناطق روستایی مشاهده می شود.
بخش زیادی از علل مرگ و میر مربوط به صرع، به ویژه در کشورهای با درآمد کم و متوسط، به طور بالقوه قابل پیشگیری هستند، مانند افتادن، غرق شدن، سوختگی و تشنج های طولانی مدت.
آمار بیماری صرع
صرع بخش قابل توجهی از بار بیماری های جهان را به خود اختصاص می دهد و حدود 50 میلیون نفر در سراسر جهان به آن مبتلا هستند. نسبت تخمینی جمعیت عمومی مبتلا به صرع فعال (یعنی تشنج های مداوم یا نیاز به درمان) در یک زمان معین بین 4 تا 10 نفر در هر 1000 نفر است.
در سراسر جهان، تخمین زده می شود که سالانه پنج میلیون نفر به صرع مبتلا می شوند. در کشورهای با درآمد بالا، تخمین زده می شود که هر سال 49 نفر از هر 100000 نفر به صرع مبتلا می شوند. در کشورهای با درآمد کم و متوسط، این رقم می تواند به 139 در هر 100000 نفر برسد. بروز بیشتر آسیب های ترافیکی جاده ای؛ آسیب های مربوط به تولد؛ و تغییرات در زیرساخت های پزشکی، در دسترس بودن برنامه های بهداشتی پیشگیرانه و مراقبت های قابل دسترس. نزدیک به 80 درصد افراد مبتلا به صرع در کشورهای با درآمد کم و متوسط زندگی می کنند.
